De maker en corona – Eva moest drie events cancelen

“De eerste paar maanden van het jaar had ik heel veel afspraken als voorbereiding op de zomer,” zegt Eva, die vooral actief is in de festivalwereld. “Eurosonic Noorderslag is dan natuurlijk heel belangrijk. Toen ik van die drukte opeens thuis zat vanwege de lockdown, dacht ik wel van wow, dit is stilstaan.” Eva merkte dat zij, en misschien ook wel anderen om haar heen, die vertraging misschien even kon gebruiken. “Maar dat duurde niet superlang.”

Als gitarist bij de band BlackBoxRed, artistiek directeur van Welcome to The Village, programmeur van Roze Zaterdag en coördinator bij Explore The North, speelt een groot gedeelte van Eva’s leven zich af in de culturele sector. De maatregelen schopten ook haar hele planning in de war. “We zijn toch maar over mogelijke scenario’s gaan denken,” zegt ze. “Je moet positief blijven, ook voor je team, terwijl je zelf de hele tijd ook in twijfel zit. Je weet gewoon niet wat er gaat gebeuren en dat is wel vermoeiend.”

Als reactie op die mentaal zware tijd, ging Eva veel sporten. “Nou ja, ik sportte altijd al wel. Maar nu ging ik het nog meer doen. Vooral workouts via Youtube. Dat werkt nog best goed, voor een half uurtje. Dan log je met z’n allen even in en kijk je zo bij elkaar de huiskamer in, wat ook wel grappig is. En ik maakte roosters voor de dag. Dat was echt een openbaring. Het gevaar van zulke dagen is dat je zes uren lang je stoel niet afkomt. Want dat is wel gebeurd. Dus ik ging gewoon inplannen wanneer ik naar buiten zou gaan. Heel chill.”

Want dat Welcome to The Village niet door kon gaan, betekende niet dat Eva niks te doen had. Voor het najaar stond immers Explore The North nog op het programma. “God, dat was echt een bevalling. We hebben zoveel scenario’s besproken.. In augustus hadden we alles geregeld met zittend publiek. Toen dat in september ook niet meer kon, hebben we alles nog verder ingeperkt. In oktober hadden we een nog minimaler scenario, tot duidelijk werd dat echt helemaal niks kon. Toen hebben we het toch helemaal af moeten blazen.”

“Weet je wat het is,” zegt Eva, “je vraagt ook je team om hierin mee te gaan. Het vraagt echt heel veel veerkracht als je een aantal keer per jaar je plannen moet aanpassen. Daar ga je aan kapot.” Zelf ging Eva daardoor nog meer sporten. “Dan ging ik stuk tijdens een sessie boksen en dan zag ik weer even perspectief. Maar toch. Ik weet het allemaal ook niet. Want je moet de hele tijd zelf je energie opwekken om maar weer door te gaan. Op een gegeven moment is dat op.”

“We hebben een artistiek beroep,” legt Eva uit. “Dat betekent dat je veel mensen ontmoet en dat je avonden met elkaar geïnspireerd raakt door een gesprek of live muziek. Daarmee kun je dan weer programma maken. Dat soort dingen hebben we dit jaar helemaal niet gedaan. Dan kun je wel een artikel lezen over een band, maar dat is zo 2D, dat werkt niet. En we moeten ook niet doen alsof streaming dan opeens de oplossing is. Je wilt gewoon aan de bar hangen.”

“Het lastige is, ik heb het best druk gehad. Constant maar weer overleg voeren over hoe we het dan wel gingen doen. Nergens is daar een ontlading voor geweest. Normaal is dat het festival zelf, dan zie je waar je het voor gedaan hebt. Dat moment is er helemaal niet geweest. Ja, het is dan allemaal kut. En dat mag je dan ook best wel eens laten zien.”

Daar staat wel tegenover dat Welcome to The Village in 2020 een grote radioshow was, die live werd uitgezonden. “Toen hebben we als team dus wel een klein ontladingsmomentje gehad. Dat was echt heel fijn.” Ook de theatershow van HOMSK, waar BlackBoxRed de muziek voor maakte ging door. Door alle maatregelen was het slechts drie dagen te zien, maar toch. Het zijn broodnodige kruimels.

Financieel gaat het goed met Eva. “Daar voel ik me bijna schuldig over,” zegt ze. “Met ons festival vallen we in de categorie dat we subsidie krijgen. Het is rijksgeld en daar hebben we iedereen mee kunnen betalen. Stagemanagers, fotografen en alle Nederlandse bands.” Dat werd in deze tijd enorm gewaardeerd, maar Eva ziet er nog meer waarde in. “Dit helpt om je keten in stand te houden. Anders heeft die stagemanager waar je zo lekker mee werkt volgend jaar een ander beroep om zijn hoofd boven water te houden. Dat is niet goed voor de culturele infrastructuur.”

Een jaar nadat Covid-19 onze persoonlijke en professionele levens binnendrong, zit Eva in 2021 weer op Eurosonic Noorderslag. Wel digitaal, want we zijn nog niet van het virus af. “Dat gaat eigenlijk nog best wel oké. Het werkte wel. Je kon daardoor ook zo van seminar naar seminar hoppen. En bij muziek kon je met elkaar chatten, dat had ook wel wat. Ja ik weet niet, iedereen lijkt er wel weer zin in te hebben. Maar ik weet ook, we moeten niet nog zo’n jaar hebben.”

Doorlezen?
In de vorige artikelen in deze serie spraken we Marc Henri Quere en Sarah van der Meere.