![image](https://www.mooiedingenmakers.nl/wp-content/uploads/2023/06/43649024951_426bc63bd7_h-1.jpg)
Welcome to the Village gaat #nooitmeernaarhuis
Gepost op 20-06-2023Terug bij af. Welcome to the village stopt ermee. Het mooiste dappere festivaldorp dat de wereld wilde verbeteren ging ten onder aan een systeem van regeltjes en papierwerk. Welcome to the village komt nooit meer thuis.
In 2013 ontstond festival Welcome to the village. ‘Om de leegte te vullen’: vanuit het rauwe Podium Asteriks, bottom-up initiatief pur sang, durfden ze het aan. Leeuwarden verdient een eigen festival met landelijke uitstraling. ‘Een festival waar we zelf naartoe zouden willen’, want dat was er nog niet. Al bij de eerste editie was het festival breed in het nieuws vanwege gedoe met naaktlopers.
Genoeg landelijke uitstraling, maar ook het programma was onderscheidend, de sfeer in het prachtige Groene Ster-gebied ongeëvenaard: het festival trok bezoekers, makers, artiesten en vrijwilligers aan. Het festival was na één editie niet meer weg te denken uit Leeuwarden. Dankzij het lef van een handvol pioniers en de hulp van wel vijfhonderd vrijwilligers, was dit nog maar het begin van een enorme beweging. Cultuur kreeg de ruimte. En dus was er groei.
Al snel werd het festival meer dan een festival. Er deden duizenden mensen aan mee die een compleet nieuwe keten van vrijwilligers, jong en oud talent, makers, pioniers, leveranciers, programmeurs, wereldverbeteraars en nog veel meer vormden. Voor een enorme community gaf het betekenis aan de stad. Een community waarin creativiteit mag bestaan en cultuur wordt gevierd. Waarin vriendschappen werden gesmeed, ondernemerschap werd aangejaagd en waarin zelfs het lef was om de wereld te verbeteren.
Welcome to the Village won internationaal prijzen vanwege innovatie, inclusie en activisme. Het werd een organisatie die zich jaarrond een slag in de rondte werkte om iedereen mee te laten doen aan de maatschappij. Niet omdat het moest, maar omdat ze dat wilden. Welcome to the Village ging immers voor het verbeteren van de wereld. En dat meenden ze. Geef cultuur de ruimte, dan krijg je dit.
Maar het was niet genoeg. Prijzen winnen, het sociaal kapitaal van duizenden mensen die meedoen, het internationale netwerk en aanzien vanwege toonaangevend programma, de economische impact door volle hotels en honderden leveranciers uit de regio, de vele kansen om in Leeuwarden te werken (en te blijven wonen?) voor jong talent. En ach, ook viral gaan vanwege festivalkoe Janneke om vragen te stellen over de vleesindustrie en een Sticky Fingers-Village Session met 53 miljoen views: het is niet genoeg.
‘We hebben de afgelopen twee jaar gezocht naar een geschikte locatie om Welcome to The Village door te zetten, maar elke keer liepen we tegen muren op. We willen blijven pionieren, innoveren en het festival van de toekomst vormgeven, maar dat kan hier niet meer. Binnen de huidige structuren en alle zwaarte rondom de vergunningen blijkt er in Leeuwarden geen stip op de horizon om naartoe te werken. Er zijn geen mogelijkheden om het festival dat wij willen maken te organiseren. Hoe je de stukjes ook draait, als ze niet passen kun je eindeloos blijven puzzelen, zonder dat het iets wordt.’ – zegt artistiek leider Eva van Netten.
En dus stopt het. De stad waar cultuur en ‘mienskip’ groot op een mooie poster stonden, maar waar de goede bedoelingen stikken door regeltjes en papierwerk. Door procedures, korte termijn en verantwoordelijkheden afschuiven. Een systeem waarin bewegingen als deze niet mogen bestaan, is een kapot systeem.
De leegte die werd gevuld is er is weer. Geen festival meer met landelijke uitstraling. Terug naar 2013. Terug bij af. Dat krijg je, als je cultuur geen ruimte geeft.
Namens alle Mooiedingenmakers wensen we Welcome to the village heel veel sterkte en #WEWILLALWAYSLOVEYOU <3. Als je iemand van WTTV ziet: geef ze een knuffel. Of stuur ze een berichtje via info@welcometothevillage.nl.
Hoe kunnen festivals de wereld redden? Luister het terug in de MDMA podcast met artistiek leider Eva van Netten.
De foto bovenaan dit artikel is van Ruben van Vliet